biografie
Kris Lambrechts (°1968 - Antwerpen)
Postgraduaat Antropologie, KULeuven
Postgraduaat Ruimtelijke Planning, KULeuven
info
“There is a crack in everything. That’s how the light gets in.” (Leonard Cohen)
Als jongste van 3 broers liep ik geregeld op de toppen van m’n tenen om aan te kunnen klampen. Met wisselend succes. Niet alleen omdat de ingetekende paden voor mij soms hoog gegrepen waren, maar ook, omdat ik me (vaak onbewust) de vraag stelde of het wel de juiste paden waren voor mij. Misschien zat er ook wel een puberaal kantje aan het soms helemaal anders te willen doen. Maar nu nog kijk ik op een andere manier dan mijn broers, focus ik ook op andere dingen.
Dergelijke vragen komen wel meer bij me op. Langs welke traject verloopt een mensenleven? Van A naar Z? En dan weer terug? Komen alle letters van het alfabet aan bod? In de ‘juiste’ volgorde? Wellicht worden er ook andere alfabetten aangeboord.
Welke vrijheidsmarges hebben we, nemen we? Wie of wat bepaalt of iemand uit de bocht vliegt? Wie of wat zorgt ervoor dat iemand ‘op het rechte pad’ blijft? Of niet ‘in de goot belandt’?
En is de meest aangewezen weg wel een rechte lijn? Misschien zorgen bochten er net voor dat je de koers kan aanhouden, omdat ze het leven zoveel rijker, boeiender maken. En welke deuken brengt iemands bochtenwerk teweeg in z’n omgeving? Mogelijk moeten we eerder spreken over krasjes. Krasjes op de ziel die iemand kan troubleren, maar ook mooier, voller, doorleefder,… kan maken.
Mijn werk gaat over dit laatste aspect. Ik breng de ‘cracks’, de deuken, de krasjes in beeld die berokkend worden in het verkeer.
Bij verkeersinfrastructuur die mensen ‘opvangt’ die uit de bocht vliegen, die mensen richting willen geven en beschermen. En die – misschien zelfs soms tegen beter weten in - opgelapt wordt om z’n functie terug te kunnen vervullen.
En de collateral damage bij andere verkeersslachtoffers, ook dat.
contact
Wijgmaalbroek 29 - 3018 Wijgmaal